Ben kolay kolay hüzünlenen ve duygulanan biri değilim; bu konuda kendi düşünce sistemimi elimden geldiğinceeğittim. Ama birkaç gün önce beklemediğim bir dostum tarafından beklemediğim şeyler gördüm ve ister istemez kedime engel olamayıp biraz üzüldüm.
Üzüntünün ilk evresinde hiçbir şey düşünmek istemiyorsunuz, hiçbir şey yapmak istemiyorsunuz. Dışarı çıkmak ya da eğlenebileceğiniz bir şeyler yapmak asla içinizden gelmiyor. Hatırlatmalıyım ki bu durum asla 3 günü geçmemeli. 3 günü geçiyorsa depresyon başlangıcına doğru gidiyorsunuz demektir ve acilen psikoterapi desteği alarak kendinize gelmeniz gerekir.
Benim dışarı çıkmama ve hiçbir şey yapmama isteğim yaklaşık 2 gün sürdü. 2 günün sonunda; yani özellikle de bugün üzülmüş olmanın nasıl gereksiz olduğunu anladım. Bu anlama sürecini hızlandırmak istiyorsanız, sizi üzen bu olay gerçekleşmeden önce geçirdiğiniz mutlu zamanları hatırlayın ve bu zamanları size hissettirecek şarkılar dinleyin. Eski arkadaşlarınızla görüşün, modunuzu yükseltecek aktiviteler yapın.
Ve en önemli şeylerden biri de sizi üzen olayı hatırlatacak her şeyden uzak durmanız. Daha farklı şeylere yönelerek aklınıza gelmesini engelleyin.
Emin olun ki en fazla 3 gün sonra tüm o hüznün boşuna olduğunu anlayacak ve her şeyden olduğu gibi bu olayı da
kendinize birçok şey katıp öğrenerek atlatmış olacaksınız.Odaklanmamız gereken bir şey daha var. Kendimize şu soruları soralım:
-Elimden gelenin en iyisini yaptım mı?
-Vicdanım rahat mı?
Eğer bu iki soruya da cevabınız evet olursa iyileşme ve daha güçlü bir şekilde ayağa kalkma süreciniz hızlanacaktır. Daha fazla elinizden bir şey gelmeyen ve değiştiremediğiniz şeylere üzülmenin gereksizliğini, zaman kaybı olduğunu anladığınız zaman, eskiden olsa sizi çok üzebilecek olaylardan bile tek sıyrık almadan çıkacaksınız.
Ben bu anlattığım süreci birkaç gün içinde yaşadım. Bugün de arkadaşlarımla vakit geçirince tamamen kendime geldim ve beni üzecek hiçbir şey kalmadı.
Kendinize çok çok iyi bakın <3
