Nefret güçlü ve korkutucu bir silahtır. Öldürücüdür, yok edicidir. Nefret dolu kişi – kendisini ya da hedef kişiyi- öldürme potansiyeline sahiptir.
Nefretin en önemli özelliklerinden biri sürekli olasıdır. Kızgınlık bir süre sonra geçebilir ama nefret “sonsuza” kadar sürebilir. Ve nefret dolu bir insan kendi nefretinin tuzağına düşerek, hayatını yaşanmaz hale getirebilir. Kişi, düşmanıyla dolu bir halde yaşadığı için kendisini yaşayamaz. Günlerini, gecelerini, aylarını, yıllarını düşmanına nasıl bedel ödeteceğini planlamakla geçirir.
Nefret dolu kişi geçmişte yaşar. Kafası bir olaya takılmış, pas tutmuştur. Kendisini “kurban” olarak haksızlığa uğramış olarak görür. Ve bu haksızlığı yapana “gününü” gösterecektir. Hem de fazlasıyla. Onu pişman edecek, bedelini yüksek faizle ödeyecektir.
Bu tür bir nefretin özelliklerini sayacak olursak:
- Uzun sürer.
- Kişi gerçekte kendinden nefret etmektedir. Ama dışarıda bu nefreti yansıtacak bir hedef bulmuştur.
- Asla unutmaz ve affetmez.
- Değişmekten korkar.
- Kendi nefretinin tuzağına düştüğü için, yaşamında olumlu düşünceler gittikçe azalır.
- Kendi kendini bitirir.
- Sürekli kendine yapılmış haksızlıkları düşünür.
- İntikam yolları arar.
Nefret bir çağlayan gibidir. Yoluna çıkanı yıkar, geçer. İçinde yüzmeyi göze alan kişiyi boğar, öldürür. Tek amacı vardır: yok etmek.
Nefret duygusunun en çok zarar verdiği kişi yine kendisidir. Her enerji daima çıktığı kaynağa geri döner. Kafasında sürekli olumsuz düşünceler barındıran bir insanın mutlu, doyumlu, sağlıklı olması mümkün mü?
Nefret dolu insan, korku dolu insandır.
Nil Gün
