Hayatta bazı anlar vardır .Sadece orada, o zamanda, o harika, muhteşem huzuru yakaladığımız , kendimizi hayattaki en şanslı kişi gibi hissettiğimiz unutulmaz anılarımız…
Sanki içimizden sımsıcacık, yumuşacık bir sevgi seli akar ve tamda kalbimize dolarak bizi hayattaki en mutlu insana dönüştürüverir. Hayattaki en kötü, en umutsuz şeyler, bütün mutsuzluk nedenlerimiz bizim için yavaş yavaş önemini kaybeder. Tüm acılar, tüm o çıkışı olmayan bunaltıcı sorunlar... Hatta o kadar önemlerini yitirirler ki, en soluk renkler gözlerimizi kamaştıracak kadar canlanmaya, en acı tatlar artık hayatta hep tatmak istediğimiz, ağızımızı sulandıran enfes bir lezzete dönüşmeye başlar . Dilimizden kıpır, kıpır neşeli bir melodi dökülür .Gözlerimizin içini parlatan sımsıcacık bir tebessüm belirir yüzümüzde. O sımsıcak tebessümün sebebi olan rahatlatıcı anı, belki de bizim iyileşmemize yardımcı olan tek etkili ilacımızdır.
Düşündükçe yaşamı anlamlandıran, iyi ki varım, her olan olumsuzluğa ,beni yıkmaya çalışan bütün o zorluklara rağmen iyi ki buradayım dediğimiz, bizi hayatta tutan anılarımız vardır . İşte tüm bunları bizim için önemli yapan, o harika zamanların, unutulmaz anların temelini oluşturanlar , yanımızda olan bizden desteklerini eksik etmeyen dostlarımızdır, ailemizdir. Bizim iyikilerimizdir. Bu anıları oluşturan o güzel insanlara ,hayatımızın “iyikilerine” yazıyorum bu yazıyı. Ne zaman düşsek bizi kaldıran, her ne olursa olsun elimizi bırakmayan ve en kötü zamanımızda bizi kahkahalara boğan siz, İYİ Kİ varsınız.
