Ana karakterlerimiz 3 kadın: Emma: Kırkyama dükkanının sahibi; ama işleri son derece kötü gidiyor ve zaman geçtikçe umutsuzluklara kapılıyor.
Sarah: Tatlı Şeyler Fırını’nın sahibi. Evli ve torunları var.
Jamie: Çikolata Evi dükkanının sahibi. Eski kocasından şiddet görmüş, aşka inanmak istemeyen bir kadın. Şimdi de, eski kocasıyla aynı mesleğe sahip olan, polis memuru Josh’asaşık olmak üzere. Jamie, Tatlı şeyler fırınının sahibi Sarah’nın yeğeni.
Birbirlerine çok yakın dost olan bu 3 kadın, bir gün kasabada bir organizasyon başlatıyorlar; her gün 1 iyilik yapma hareketi. Bu iyilik çemberi git gide genişleyerek çok güzel sonuçlar doğuruyor. Neyse, daha fazla ayrıntıya girmeyeyim : )
Debbie Macomber’ın Mucizeler dükkanı serisine benziyor aslında; o seriyi okuyanlar da fark edecektir; ama Debbie’nin kitapları kat kat daha heyecanlı ve karmaşık kurgulara sahip.
Her neyse; Melekler Sokağı, Dostluğu, aşkı, sevgiyi oldukça pozitif bir şekilde işleyen, mutlu sonları seven ve bu tarz, pembe dizi tadındaki kitaplardan hoşlananlar için sürükleyici ve akıcı olabilir.Ben genel olarak olumsuz yorum yapmayacağım ama insanı düşündüren bir kitap değildi.
Daha derin ve gerçekçi, yani olayları okuyucuya daha iyi yansıtankitaplardan hoşlananların zaman kaybı olarak göreceği bir kitap Melekler Sokağı.
---altını çizdiklerim---
Birkere aşk masalının çirkin yüzünü gördün mü, yeniden bu masala inanan biri olmak gerçekten zordu. (sf 36)
Testosteron seviyesi tavan yapmış iri erkekler yapan arılarına benzerdi. Akılları yavaş işliyordu. (sf 38)
Cadılar Bayramını eskisi kadar seviyordu hala; çünkü Cadılar Bayramı gecesi canavarların sahte olduğu tek geceydi. (sf 67)
Baskının bir adamı ne zaman ele geçireceğini, ne zaman insan doğasındaki aşırı şiddet ve karanlığın onun kafasını sıyırmasına yol açacağını ve onu karanlık birine dönüştüreceğini nasıl bilebilirdin ki? Büyük bir riskti. Bu konuda kumar oynamak yalnızca aptalların yapacağı bir işti… (sf 172)
İyi bir kalp, ufak bir beyinle hiç de iyi bir kombinasyon oluşturmuyordu. (sf 183)
Yaraları, artık üzülmektense güvende olmayı öğretmişti ona. (sf 228)
